ვისი სული გსურს

როდესაც ადამიანი წარმატებას ადრეულ ასაკში მიაღწევს, აქვს ძალიან ბევრი ფული, შესაშური კარიერა, იცნობენ საზოგადოების მაღალ წრეებში და პატივს სცემენ მას, ეს ყველაფერი ძალიან კარგია. მაგრამ ამას მარტო ერთი მხარე არ აქვს. მაგალითად, გიორგი თავს წარმატებული ადამიანის სიმბოლოდ მიიჩნევს, მთელს დროს საქმეს უთმობს. უყურადღებოდ რჩება მეუღლე ნინი, ცუდად ექცევა თანაშემწეს, მძღოლს ადამიანად არ თვლის. არ აღიარებს არცერთ ღირებულებას, რასაც შემოსავალი არ მოაქვს, ამიტომ სიღნაღში მდებარე პირველ ქართულ საბავშვო თეატრსაც კი დახურავს, რუსული რესტორანი უფრო პრიორიტეტულად მიაჩნია. რა მოხდება მაშინ, როცა გიორგი ყოველი იმ ადამიანის სხეულში იმოგზაურებს, ვისაც უსამართლოდ მოექცა? როგორი მძღოლი იქნება იგი საკუთარი თავისთის, ან თანაშემწე, თანაშემწის ცოლი, რომელთანაც სიღნაღში პაემანი აქვს, როგორ იგრძნობს თავს თეატრის დირექტორის როლში? კარგია ძაღლად ყოფნა, რომლის დაჭერასაც შენივე მითითებით ცდილობენ?