Νίκος Ρίζος

Ο Νίκος Ρίζος (Πέτα Άρτας, 30 Σεπτεμβρίου 1924 - Αθήνα, 20 Απριλίου 1999) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Πρωταγωνίστησε σε πολλές κωμωδίες του ελληνικού κινηματογράφου. Παντρεύτηκε την επίσης ηθοποιό, Έλσα Ρίζου, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Κωνσταντίνο. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην κλασική επιθεώρηση Ανθρωποι, Άνθρωποι το 1948, στο θέατρο Μετροπόλιταν και απέκτησε δικό του θίασο το 1959, ενώ το 1961 δημιούργησε τον θίασο Βασίλης Αυλωνίτης - Γεωργία Βασιλειάδου - Νίκος Ρίζος, που διατηρήθηκε, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, μέχρι το 1965, παρουσιάζοντας διάφορες κωμωδίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γερμανία για τους μετανάστες. Το 1986 μετέτρεψε τον κινηματογράφο Αστορ της οδού Σταδίου σε θέατρο, το οποίο λειτούργησε υπό την καλλιτεχνική διεύθυνσή του μέχρι το 1990. Ο Νίκος Ρίζος, άλλωστε, υπήρξε πολύ επιτυχημένος θεατρικός επιχειρηματίας επί 27 χρόνια. Έπαιξε σε περίπου 300 κινηματογραφικές ταινίες, όπως Το σωφεράκι (1954), Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959), Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός (1961), Συμμορία εραστών (1972) και άλλα. Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε μαζί με τη Μάρθα Καραγιάννη στη σειρά Ο δρόμος (1977) του Κώστα Λυχναρά, και το 1999 στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη Η αίθουσα του θρόνου στο Mega. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του κατοικούσε στου Γκύζη. Ο Νίκος Ρίζος υπέστη οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου στις 20 Απριλίου του 1999 σε ηλικία 74 ετών και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου και κατέληξε από πνευμονικό οίδημα. Κηδεύτηκε, παρουσία πλήθους κόσμου, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. (Πηγή: Βικιπαίδεια)